Aparaty stałe stosujemy w leczeniu wad zgryzu u dzieci młodzieży i dorosłych.
Cele leczenia ortodontycznego można streścić następująco:
1. Rozładowanie stłoczeń zębów,
2. Poprawa wzajemnego stosunku siekaczy górnych i dolnych,
3. Wyprowadzenie zębów z obrotów i ustawienie w łuku zębów przemieszczonych,
4. Ustalenie prawidłowego zaguzkowania w bocznych odcinkach uzębienia ,
5. Utrzymanie trwałego wyniku końcowego .
Podstawowa różnica między możliwościami aparatów zdejmowanych i stałych jest następująca:
aparaty zdejmowane powodują przemieszczenie zęba zasadniczo poprzez przechylanie jego korony natomiast aby uzyskać obrót, przesunięcie osiowe albo przemieszczenie wierzchołka korzenia – potrzebne jest zastosowanie aparatów stałych.
Przemieszczenia zębów możliwe do uzyskania przy pomocy aparatów stałych:
1. zmiany nachylenia koron (ang.tipping),
2. prostowanie (pionizacja ang. uprighting) ,
3. przemieszczenia osiowe (ang. bodily movement),
4. obroty wokół osi zębów (ang.rotation)
Aparat stały składa się z kilku podstawowych części:
1. Zamków
2. Łuków ortodontycznych metalowych
3. Pierścieni
4. Elementy dodatkowe – ligatury (gumki) lub metalowe
Zamki pośredniczą w przenoszeniu sił między zębem a składnikami czynnymi aparatu tj. łukiem drucianym i elementami dodatkowymi.
Zamki muszą być mocno przytwierdzone do powierzchni zębów. Zamki w swojej budowie zawierają kanał (rowek) , w którym umieszcza się łuk metalowy. To on oddziałuje na zęby co umożliwia ich ruch.
Zamki mogą być metalowe lub z tworzyw estetycznych, które są mniej widoczne na zębach tj.szafiru lub materiałów kompozytowo-ceramicznych.
Łuk ortodontyczny (metalowy) może być aktywny(czynny), jeżeli dostarcza sił do przesuwania zębów albo pasywny ( bierny) , jeżeli wzmacnia oporność zęba na działanie niepożądanych sił.
Pierścienie – to metalowe elementy mocowane na zębach bocznych trzonowych lub przedtrzonowych za pomocą specjalnych klejów ortodontycznych.
Ligatury – elementy elastyczne lub metalowe
